Etiketler
Şakir’le Prag’da buluştuk geçtiğimiz hafta, sağ olsun bana kitaplar getirdi. Aslında getirdiği kitapları çantasında bulamayınca bana yanına aldığı kitaplardan birini verdi: Noah Cicero‘nun İnsanlık Savaşı*… Prag-Ostrava, Ostrava-Prag trenlerinde okuduğum bu anlatımcı şiirlerden çarpıcı monolog ve diyologlar not ettim defterime:
İnsanlar büyüyünce değişir
Daha kötü olurlar
Para endişesi başlar. Para her şeyi tüketen bir düşünceye dönüşür. Sonra da insan ölür.
***
İnsanlar birini öldürdüklerinde hapse giriyor
Ama askerler kahraman oluyor
Ben bunu anlamıyorum
***
“Ben insanım bir şeyler yapabilmeliyim”
“Öfkelenmek dışında yapabileceğin bir şey yok”
“Peki ya Budistlerin Vietnam’da yaptıkları gibi kendimi yakarsam?”
“Haberlere çıkarsın, o kadar.”
***
“Doktora özgür olmak istediğimi söyledim, o yüzden bana daha çok ilaç verdi” dedi Jimmy
“İşe yarıyor mu?” dedi Melissa
“Artık özgür olmak istemiyorum” dedi Jimmy
“Şimdi ne olmak istiyorsun?” diye sordu Melissa
“Sarhoş olmak.”
***
İnsanlık savaşı bitmez
İnsanlar var olduğu müddetçe
Savaş olacak.
* Noah Cicero, İnsanlık Savaşı, Çev: Gonca Gülbey, 2013, 112 sayfa
Antin Kuntin 